கல்லூரி பேருந்து உன் நிறுத்தம் வருவதற்கு முன்பே ஏறி அழகாய் அமர்ந்து கொள்கிறாய் என் நினைவில். நீ வராத நாட்களில் கல்லூரி பேருந்து கரும் புகையை கக்கிக் கொண்டு என் உடலை ஏற்றி செல்லும் ஓர் சவ ஊர்தியாய் உருமாற்றம் கொள்கிறது. உனை காணும் நோக்கிலே தினமும் கல்லூரி வருவதால் வருடா வருடம் தவறாமல் பெறுகிறேன் வருகை பதிவேட்டில் நூறு சதவிகிதம். நீ இருக்கும் வரை கல்லூரி பேருந்தின் ஜன்னலோர இருக்கைகள் சிறிதும் என் கவனம் ஈர்ப்பதில்லை.
என் காதலை சொல்ல ஒவ்வொரு முறையும் கண்ணாடியின் முன் நின்று மனதிற்குள்ளும் சத்தம் போட்டும் பேசி சரி பார்த்த வார்த்தைகளை எல்லாம் அப்படியே விழுங்கி கொன்று தீர்க்கின்றன உன் முதலை கண்கள். நீ அழகில் அகலிகையாய் பக்கம் நெருங்கையில் அகழியாய்!
வகுப்பறையில் நுழைந்ததுமே தானாக உன் இருக்கையிலே விழும் என் கண்கள் நீ இல்லாத நிலை உணர வகுப்பறை கடிகாரமும் சில நொடிகள் நின்று போகின்றன என் இதய துடிப்போடு. கடைசி மணி அடிக்கும் வரை கண் திறந்தே வேண்டுகிறேன் வகுப்பறையில் மாட்டியிருக்கும் காலண்டர் தெய்வங்களை. வருகை பதிவேட்டில் கடைசி பெயர் அழைக்கும் வரை வாசலையே வெறிக்கின்றேன் என் நாள் கடத்தும் உன் பாதங்களுக்காய். இன்னும் நம்பிக்கை தளராமல் "நீ வரும் பேருந்து தாமதம்", "உன் நண்பனுக்கு உடல் நலம் சரி இல்லை மருத்துவமனைக்கு கூட சென்றிருக்கிறாய்" என்றெல்லாம் காரணங்களை தேட சொல்லி என் கற்பனையை விரட்டுகிறேன். இதெல்லாம் பொய்த்து விட்டதாய் உணர்ந்த சில நிமிட நேரங்களில் இருட்ட தொடங்கிவிடுகின்றன என் பொழுதுகள். காத்திருக்கிறேன் உன் விழி சேர்க்கும் அடுத்த விடியலுக்காக!
உன் பார்வையின் பராக்கிரமம் பற்றியே பறை சாற்றும் என் கவிதை நோட்டின் நடு நடுவே உன் முத்தங்களுக்காகவும் சில பக்கங்கள் விட்டு வைக்கிறேன். இனி பார்வைகளை சிறுகதை ஆக்கி முத்தங்களை தொடர்கதையாய் எழுதுவோம். நாம் சேர்ந்து கழிக்கும் நிமிட நேரங்களில் பார்வைகளையே அதிகமாய் பரிமாறி கொள்கிறோம். இனி, முத்தங்களுக்கும் வேண்டும் முன்னுரிமை. சீக்கிரம் உன் முத்தப் படையுடன் முன்னேறி வா! நம் வெட்கக் கோட்டையை தகர்த்தெறிந்து பார்வைகளை சிறை வைப்போம்.
நம் ஒவ்வொரு சந்திப்பிலும் தாங்கள் பேச வேண்டிய வார்த்தைகளை விழிகளை விட்டே பேச வைக்கும் நம் இதழ்களை கொஞ்சம் கடுமையாய் தண்டிப்போம் வா! டிஸ்கி : இதன் ஆங்கில பதிப்பு இங்கே.
